ارزیابی قابلیت جذب انرژی بتن خود تراکم الیافی حاوی ذرات نانوسیلیس

هر چند افزودن الیاف به بتن در رفتار آن قبل از رسیدن به تنش حداکثر تاثیر چندانی ندارد، اما رفتار پس از ترک خوردگی را به شدت تغییر می دهد. این روش در بهبود قابلیت های بتن مانند چقرمگی، انرژی شکست و مقاومت خمشی موثر واقع می شود. از سوی دیگر نانو ذرات سیلیس به دلیل دارا بودن فعالیت شدید پوزولانی و خاصیت پرکنندگی بسیار مناسب توانسته اند با کاربرد در مصالح پایۀ سیمانی، ساختار آن ها را به شدت بهبود بخشند و باعث تقویت ناحیۀ تماس1 الیاف با ماتریس سیمان شوند. لذا در این تحقیق آزمایشگاهی، اثر توام نانو سیلیس و الیاف های مختلف (فلزی ، پلی پرو پیلن ، شیشه ) بر چقرمگی، انرژی شکست و مقاومت خمشی بتن خود تراکم بررسی شده است. بدین منظور 40 طرح اختلاط شامل 4 سری aو b و c و d که به ترتیب حاوی 0، 2، 4 و 6 درصد وزنی سیمان، نانو سیلیس که به صورت جایگزین با سیمان مورد استفاده قرار گرفتند. هر سری از این مجموعه شامل 3 نوع الیاف (فلزی: 2/0، 3/0 و 5/0 درصد حجمی و پلی پروپیلن: 1/0، 15/0 و 2/0 درصد حجمی و شیشه: 15/0 و 2/0 و 3/0 درصد حجمی) مورد آزمایش و مقایسه قرار گرفتند. بررسی نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد حضور توام الیاف و درصد بهینه نانو سیلیس موجب بهبود قابلیت های چقرمگی ، انرژی شکست و مقاومت خمشی بتن scc می شود.